Σοβαρό ατύχημα για την Ρίκα Διαλυνά: Τμήμα της σπονδυλικής της στήλης κόπηκε στα δύο.

Ένα αρκετά σοβαρό ατύχημα είχε πριν από μερικές ημέρες η Ρίκα Διαλυνά, με την ηθοποιό να βρίσκεται στο νοσοκομείο σε πλήρη ακινησία μετά από πτώση, καθώς τμήμα της σπονδυλικής της στήλης κόπηκε στα δύο.

Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα και με το ρεπορτάζ της Espresso, η καλλιτέχνης που μίλησε για την περιπέτειας της ανέφερε πως για λίγα μόλις χιλιοστά δεν κόπηκε ο νωτιαίος μυελός ώστε να μείνει ανάπηρη, προσθέτοντας πως οι πόνοι ήταν τεράστιοι, σημειώνοντας πως το μαρτύριο είναι μεγάλο.

Αναλυτικά η ίδια είπε: «Έπεσα σαν σανίδα. Άκαμπτη, χωρίς να λυγίσει ούτε χέρι ούτε πόδι. Ένα πράγμα πρωτοφανές. Πρωτόγνωρο στα χρονικά είπαν οι γιατροί. Δεν κατάλαβα τι συνέβη. Το μόνο που κατάλαβα είναι ότι δεν μπορούσα να κουνηθώ και πονούσα φρικτά. Φοβήθηκα ότι θα πεθάνω.

Η κόρη μου, η Ντέμη, τα έχασε. Κάλεσε αμέσως ασθενοφόρο. Με μετέφεραν επειγόντως στο νοσοκομείο του Ηρακλείου, στην ορθοπεδική κλινική, όπου και παρέμεινα για δύο ημέρες. Ήταν δύο μερόνυχτα με φρικτούς πόνους! Βασανιστήριο.

Οι ακτινογραφίες έδειξαν ότι μέρος της σπονδυλικής μου στήλης κόπηκε στα δύο. Από καθαρή τύχη και για ελάχιστα χιλιοστά δεν κόπηκε ο νωτιαίος μυελός και να μείνω για πάντα ανάπηρη. Με έβαλαν αμέσως μέσα στα σίδερα, όπου και παραμένω για άλλες είκοσι ημέρες. Στη συνέχεια θα υποβληθώ σε νέο ακτινολογικό έλεγχο, για να δουν οι γιατροί εάν τελικά τα κατάγματα που συνέτριψαν τη σπονδυλική μου στήλη έχουν δέσει.

Δεν περίμενα ποτέ να υποστώ τέτοιο μαρτύριο. Στα καλά καθούμενα. Αυτό δεν είναι ατύχημα. Είναι κακό μάτι και μάλιστα πολύ κακό μάτι. Και απορώ με αυτό, γιατί εγώ δεν είμαι μία γυναίκα που προκαλεί. Έχω μετακομίσει πλέον μόνιμα στο Ηράκλειο, έχω μόνα δυο τρεις φίλες, με τις οποίες κάνουμε παρέα και έχω αποκοπεί από την κοινωνική ζωή. Γιατί να με ζηλεύουν και να με φθονούν; Δεν μπορώ να το καταλάβω!

Ωστόσο είμαι αισιόδοξη! Μένω πλέον στον επάνω όροφο από το δικό μου σπίτι, στο σπίτι της κόρης μου. Με φροντίζει και με περιποιείται. Δεν ξέρω τι θα έκανα αν δεν είχα αυτή τη φροντίδα! Το δύσκολο είναι όμως ότι δεν είχα συνηθίσει ποτέ να μείνω ακίνητη! Ο Θεός να βάλει το χέρι του».