Ο πραγματικός Δημήτρης Φιντιρίκος: Η απώλεια του πατέρα, η μαύρη βίλα στην Αθήνα, και η μεγάλη αγάπη του για τα ζώα

Στο επίκεντρο της δημοσιότητας έχει βρεθεί τις τελευταίες ημέρες ο Δημήτρης Φιντιρίκος, μετά τις καταγγελίες που τον εμπλέκουν στην υπόθεση βιασμού 24χρονης σε πολυτελή σουίτα ξενοδοχείου στη Θεσσαλονίκη. Ο ίδιος, μέσω επίσημων τοποθετήσεων και παρουσιάζοντας αποδεικτικά στοιχεία, έχει διαψεύσει τις κατηγορίες με κατηγορηματικό τρόπο.

Απόφοιτος στα 17 και με όραμα για παγκόσμια επιτυχία

Ο Δημήτρης Φιντιρίκος αποφοίτησε από το σχολείο σε ηλικία 17 ετών, έχοντας ήδη ολοκληρώσει ένα έτος νωρίτερα από το κανονικό. Από τα πρώτα του βήματα έδειξε επιχειρηματικό πνεύμα και διάθεση προσφοράς: με τα χρήματα της πρώτης του δουλειάς, αγόρασε αυτοκίνητα για τους γονείς του αλλά και για άτομα με κινητικά προβλήματα.

Σήμερα, ο 36χρονος διαθέτει τον δικό του όμιλο επιχειρήσεων, τον Fidirikos Group, με δραστηριότητες στους τομείς των κατασκευών, της ναυτιλίας, των ναυπηγείων, των καζίνο, της εστίασης και των ακινήτων. Ο όμιλος διατηρεί παρουσία σε τέσσερις ευρωπαϊκές χώρες και απασχολεί περισσότερους από 1.000 εργαζόμενους.

Φιλανθρωπία χωρίς επιδείξεις

Ο ίδιος δηλώνει πως δεν θεωρεί τη δράση του «φιλανθρωπία», αλλά υποχρέωση. Σε παλαιότερη συνέντευξή του είχε αναφέρει χαρακτηριστικά: «Όταν έχεις, οφείλεις να βοηθάς». Το παράδειγμα της αποστολής δύο τόνων τροφής για σκύλους σε φίλο του στην Κρήτη χωρίς να του ζητηθεί, είναι ενδεικτικό της στάσης του.

Ιδρύματα, σωματεία και νοσοκομεία τον έχουν τιμήσει επανειλημμένα για τις προσφορές του, ιδιαίτερα προς παιδιά που έχουν ανάγκη.

Η αδυναμία του στα ζώα και η βίλα στο Πανόραμα της Βούλας

Μεγάλη αγάπη δείχνει και για τα ζώα, φιλοξενώντας πάνω από δέκα σκυλιά στη βίλα του στο Πανόραμα Βούλας. Ο ίδιος συχνά αναφέρει τη φράση: «Όταν γνώρισα τους ανθρώπους, αγάπησα τα ζώα», συνοψίζοντας τη φιλοσοφία ζωής του.

Δημήτρης Φιντιρίκος: «Ο πατέρας μου με αγνοούσε»

Καθοριστική επιρροή στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του είχε το διαζύγιο των γονιών του, γεγονός που τον ώθησε, όπως έχει πει, να επιδιώκει να προσφέρει στους άλλους όσα εκείνος στερήθηκε. Όπως έχει εξομολογηθεί, ελάχιστες ήταν οι φορές που βρέθηκαν οικογενειακά στο ίδιο τραπέζι.

«Είμαι παιδί χωρισμένων γονιών. Πάντα παίρνω το μέρος του αδύναμου, οπότε στη συγκεκριμένη συνθήκη στήριξα τη μητέρα μου. Ο πατέρας μου ήταν ναυτιλιακός πράκτορας. Είχαμε πάντα περίεργη σχέση. Στα 24 μου, ένα βράδυ, μου τηλεφώνησε και μου είπε μόνο ασθμαίνοντας “έλα”. Δεν γνώριζα καν πού μένει. Έμαθα από φίλους πού είναι το σπίτι του, έτρεξα εκεί, σκαρφάλωσα, από τους σωλήνες της αποχέτευσης στον δεύτερο όροφο έσπασα την μπαλκονόπορτα και τον βρήκα στο πάτωμα σε κωματώδη κατάσταση. Ταυτόχρονα είχε έρθει αστυνομία επειδή νόμιζαν ότι έκανα διάρρηξη.

Επειδή ήταν διαβητικός, θεώρησα ότι είχε πάθει υπογλυκαιμικό σοκ. Ήταν 3.00 το ξημερώματα, δεν εφημέρευε κάποιο δημόσιο νοσοκο­μείο κοντά και τα ιδιωτικά δεν μας δέχονταν γιατί έπρεπε να περιμένουμε μέχρι το πρωί να δουν τα λογιστήρια τους αν είχε ιδιωτική ασφάλεια. Έμεινε σε κώμα για τρεις μήνες, μέχρι που έφυγε. Ήταν πολύ δύσκολο να τον βλέ­πω έτσι, έναν άνθρωπο που ουσιαστικά δεν είχα περάσει χρόνο μαζί του τα τελευταία χρόνια.

Τη μία μέρα οι γιατροί με ρωτούσαν αν θέλω να δώσω τα όργανα του γιατί δεν έχει πιθανότητες να ζήσει -είχα πει αμέσως “ναι”-, την άλλη μου έλεγαν ότι ο οργανισμός του αντέδρασε και την επομένη, επειδή είχαν περάσει πολλές μέρες από το εγκεφαλικό επεισόδιο, ότι δεν Θα επα­νερχόταν κανονικά ποτέ. Τότε είπα ότι αν ήταν να έμενε για πάντα φυτό, καλύτερα να έφευγε έχοντας ζήσει μια ζωή περήφανος και όρθιος. Έτσι είμαι κι εγώ, δεν ήθελα ποτέ να σκύψω το κεφάλι μου σε κανέναν, αλλά να κοιτάζω τους άλλους στα μάτια. Είμαι ευγνώμων που μεγάλωσα με δυσκο­λίες. Η μητέρα μου ήταν οδοντίατρος, καθηγήτρια πανεπιστημίου.

Πρωί-μεσημέρι πανεπιστήμιο, το βράδυ ιατρείο. Ουσιαστικά η γιαγιά μου με μεγά­λωσε. Ήταν ο άνθρωπος που υπεραγαπούσα, ήταν όλη μου η ζωή, μητέρα και πατέρας μαζί. Ο πατέρας μου με αγνοούσε, δεν βοηθούσε καθόλου και, η μητέρα μου εργαζόταν όλη μέρα γιατί είχε πάθος με τη δουλειά της και

ήταν γυναίκα καριέρας. Εγώ πίστευα ότι αν έβγαζα χρήματα, θα σταματούσε εκείνη να δουλεύει και θα την έβλεπα παραπάνω. Αυτό φυσικά δεν συ­νέβη. Όταν της το ζήτησα, δεν το έκανε γιατί αυτό ήταν το πάθος της. Είχε πελάτες χρόνια και δεν ήθελε να τους αφήσει», είχε δηλώσει στο ΟΚ!

Πηγή