Με άλλοθι τη Νομική, στο στόχαστρο ξανά τα Πανεπιστήμια

Δεν πέρασαν παρά λίγες ώρες από την επίθεση σε εκδήλωση στη Νομική και το Μαξίμου έσπευσε να μετατρέψει ένα μεμονωμένο περιστατικό βίας σε ευκαιρία για πολιτική εκμετάλλευση.

Το μοτίβο είναι γνωστό και επαναλαμβανόμενο: η κυβέρνηση δεν χάνει στιγμή να ξεσκονίσει την ατζέντα «νόμος και τάξη», ιδίως όταν η κοινωνική πραγματικότητα τη φέρνει σε δύσκολη θέση.

Όπως και στην περίπτωση των Εξαρχείων – τότε που ο Χρυσοχοΐδης έτρεξε να απαγορεύσει μέχρι και συναυλίες, πριν αναδιπλωθεί άρον-άρον υπό το βάρος της γελοιότητας – έτσι και τώρα, η ευκαιρία δεν πήγε χαμένη. Το Σάββατο συγκαλείται κλειστή σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό,  Κυριάκο Μητσοτάκη, παρουσία  και του γνωστού για την κατασταλτική του συνέπεια, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.

Η σύσκεψη παρουσιάζεται ήδη με φανφάρες από τα φιλικά μέσα. Δεν έχει τόση σημασία τι θα αποφασιστεί – άλλωστε, το ζητούμενο δεν είναι οι λύσεις αλλά οι εντυπώσεις. Ο στόχος είναι σαφής: η καλλιέργεια φόβου, η στοχοποίηση των φοιτητών και η δημιουργία ενός «εσωτερικού εχθρού» που θα συσπειρώσει το συντηρητικό ακροατήριο.

Το αφήγημα είναι μονότονα προβλέψιμο: οι φοιτητές ως ταραχοποιοί, τα πανεπιστήμια ως άντρα ανομίας, η αστυνομία ως θεματοφύλακας της «κανονικότητας». Αν η πραγματικότητα δεν ταιριάζει, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Και αν κάποιοι φοιτητές τραυματίζονται από χημικά ή η ελεύθερη διακίνηση ιδεών περιορίζεται από αστυνομικά μέτρα, ε, παράπλευρες απώλειες.

Το πρόβλημα δεν είναι η καταδίκη της βίας – αυτή είναι αυτονόητη. Το πρόβλημα είναι όταν κάθε περιστατικό βίας γίνεται άλλοθι για γενικευμένη καταστολή και πρόφαση για πολιτική προπαγάνδα. Η δημόσια εκπαίδευση και η δημοκρατική λειτουργία των πανεπιστημίων δεν χρειάζονται φρουρούς και κάμερες, αλλά πόρους, σεβασμό και σοβαρή μεταρρύθμιση.

Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν πραγματικά για την ασφάλεια, θα ξεκινούσε από εκεί. Όμως αυτό προϋποθέτει πολιτική βούληση – όχι μόνο για τηλεοπτικά πλάνα και σφιγμένες δηλώσεις μπροστά σε κάμερες.

Η προαναγγελία και τα τροχιοδεικτικά πυρά

Αυτό το οποίο δεν αναφέρουν στην κυβέρνηση  είναι, φυσικά, το φιάσκο μεγατόνων με την πανεπιστημιακή αστυνομία, η οποία διαφημίστηκε, στελεχώθηκε και στη συνέχεια πέρασε εύκολα στη λήθη, ενώ ήδη το συγκεκριμένο σώμα έχει διαλυθεί, μετά και τον μεγάλο αγώνα του φοιτητικού κινήματος.

Το παραδέχθηκε, πάντως, σήμερα, για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ημέρες, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, μιλώντας στο Action24. Ο Παύλος Μαρινάκης σημείωσε πως «η Πανεπιστημιακή Αστυνομία δεν πέτυχε, μην κρυβόμαστε πίσω από τα λόγια μας. Έτσι όπως είχε σχεδιαστεί, δεν ήταν σωστό να εφαρμοστεί […] Κάποιοι είναι φοιτητές, κάποιοι δεν είναι, άρα η δράση τους θα πρέπει να αντιμετωπίζεται από την κανονική αστυνομία».

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, όμως, πήγε και ένα βήμα παραπέρα και προανήγγειλε, εμμέσως πλην σαφώς, αυστηροποίηση πλαισίου, αλλά και ορισμένα από τα μέτρα που φέρεται να εξετάζει η κυβέρνηση.

Και σαν να μην έφτανε η επικοινωνιακή στρατηγική, έρχεται και η δήλωση-προειδοποίηση από τον Παύλο Μαρινάκη:
«Ένας φοιτητής που συλλαμβάνεται για συμμετοχή σε τέτοιου είδους ενέργειες θεωρώ ότι, εφόσον έχει ενεργό ρόλο σε αυτές, δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι φοιτητής. Εκτός από τις ποινικές, πρέπει να υπάρχουν και πειθαρχικές συνέπειες, όπως αντίστοιχα υπάρχουν στο Δημόσιο».

Μια δήλωση που αποτυπώνει ξεκάθαρα το πνεύμα της εποχής: ποινικοποίηση, διαγραφές, φίμωση. Αντί να διαφυλάξουμε τα πανεπιστήμια ως χώρους ελευθερίας, παιδείας και διαλόγου, επιχειρείται να τα μετατρέψουμε σε πειθαρχικά στρατόπεδα – με φοιτητές σε διαρκή επιτήρηση και την αστυνομία σε ρόλο παιδαγωγού.

Γιατί τελικά, το πρόβλημα δεν είναι η βία. Το πρόβλημα είναι η ανεξαρτησία. Και γι’ αυτό, στο στόχαστρο δεν βρίσκονται οι ταραχοποιοί, αλλά ολόκληρη η πανεπιστημιακή κοινότητα.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr