4 hours ago
Η υπόθεση της «Κιβωτού του Κόσμου» εκδικάζεται σήμερα σε δεύτερο βαθμό, με τον πατέρα Αντώνιο και τέσσερις υπαλλήλους της δομής να αντιμετωπίζουν βαριές κατηγορίες για σωματική και ψυχολογική κακοποίηση ανηλίκων.
Στη διάρκεια της διαδικασίας, ένας πρώην τρόφιμος ισχυρίστηκε ότι ο γιος του πατέρα Αντωνίου τού πρόσφερε χρήματα για να ανασκευάσει προηγούμενη κατάθεσή του, λέγοντας κυριολεκτικά ότι «μου έδωσαν χρήματα να ανακαλέσω την κατηγορία».
Ο συνήγορος του μάρτυρα ενημέρωσε το δικαστήριο πως «ασκήθηκε πίεση και προσπάθειες να πεισθεί ο … να ανακαλέσει και να αλλάξει την κατάθεση του», γεγονός που προκάλεσε αλλεπάλληλες ερωτήσεις από την πρόεδρο.
Ο μάρτυρας παραδέχθηκε ότι συναντήθηκε «Τετάρτη βράδυ» με εκπροσώπους της άλλης πλευράς και ότι σε σπίτι φίλου «μας έδωσαν χρήματα, 100 στον καθένα και στον έναν 300», όταν εμφανίστηκε ο γιος του κατηγορουμένου.
Πρόεδρος: Γιατί ανακαλέσατε; Σας απείλησαν;
Μάρτυρας: Όχι, βρέθηκα με τον πάτερ.
Πρόεδρος: Σας πίεσε κάποιος; Φοβηθήκατε;
Μάρτυρας: Όχι.
Πρόεδρος: Γιατί αλλάξατε γνώμη;
Μάρτυρας: Γιατί ήθελα να αθωώσω τον πάτερ, όχι τους υπόλοιπους.
Πρόεδρος: Πότε σας προσέγγισαν και ζήτησαν να αλλάξετε την κατάθεση;
Μάρτυρας: Τετάρτη βράδυ. Λίγο πριν τη δίκη.
Πρόεδρος: Σας έδωσαν κάτι;
Μάρτυρας: Ήμασταν σε ένα σπίτι φίλου και μας έδωσαν χρήματα, 100 στον καθένα και στον έναν 300. Ήρθε ο γιος του πάτερ Αντώνιου και μας τα έδωσε.
Στο βήμα κατέθεσε κατόπιν η αναπληρώτρια Συνήγορος του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού, Θεώνη Κουφονικολάκου, η οποία περιέγραψε τις ενέργειες του θεσμού από την πρώτη στιγμή των καταγγελιών.
Κατά την επίσκεψή της στη δομή, ανέφερε ότι «με το που μπήκαμε παρατήρησα ένα πορτρέτο του πατρός Αντωνίου. Μου προκάλεσε εντύπωση. Ήταν ένα πορτρέτο εντελώς αναντίστοιχο με μια προνοιακού χαρακτήρα δομή».
Εξιστόρησε, επίσης, περιστατικά αυστηρών ποινών και κοινωνικού αποκλεισμού, επισημαίνοντας ότι «υπήρχε ένα περιστατικό κλοπής και όλα τα παιδιά απαγορεύονταν να μιλάνε στο παιδί που φερόταν να έκλεβε».
Σύμφωνα με τη μάρτυρα, τα παιδιά που κατέθεσαν παρουσίαζαν κοινά «συγκεκριμένα συναισθήματα, άγχος, φόβο, “τι θα πάθω τώρα που τα λέω”. Ο πατήρ Αντώνιος στα μάτια τους ήταν σωτήρας τους.
Ένα παιδί είπε “με βάλανε απομόνωση αλλά είχαν δίκιο”. Αυτό είναι η κανονικοποίηση της βίας. Η … έλεγε ότι τιμωρούνταν κάθε φορά που έκανε λάθος απαγορεύοντάς της να βλέπει την οικογένειά της.
Μας έλεγε ότι δεν μπορεί να ξεχάσει την εικόνα να βλέπει το αυτοκίνητο με τη μαμά της να φεύγει. Μας είπε ότι δέχτηκε βία ενώ υπήρξε και μάρτυρας βίας σε βάρος άλλης κοπέλας από υπεύθυνο της δομής.
Είπε, επίσης ότι το play room χρησιμοποιείται ως δωμάτιο απομόνωσης». Η καταγγελλόμενη απομόνωση χαρακτηρίστηκε από την ίδια «απολύτως τραυματική πρακτική».
Κεντρικός άξονας της κατάθεσής της ήταν ότι τα κακοποιημένα παιδιά αγαπούν τους φροντιστές κακοποιητές τους, οδηγώντας σε έναν φαύλο κύκλο φόβου και εξάρτησης.
Εφέτης: Δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται να υπάρχει σε ένα παιδί ο φόβος και η αγάπη. Πώς γίνεται αυτό; Είδαμε εδώ ένα παιδί το πρωί σε πλήρη σύγχυση. Αυτό το παιδί αγαπάει ή φοβάται; Μιλάμε για μια δουλική εξάρτηση.
Μάρτυρας: Όλα τα παιδιά που έχουν υποστεί ενδοοικογενειακή βία συνεχίζουν να αγαπούν τον κακοποιητικό μπαμπά και τη μαμά. Συνυπάρχουν.
Εφέτης: Δηλαδή τα παιδιά που κακοποιούνταν αγαπούσαν παράλληλα τον πατέρα Αντώνιο;
Μάρτυρας: Κάποια παιδιά μας είπαν αυτό.
Εφέτης: Είναι αγάπη αυτό ή είναι φόβος και εξάρτηση που μεταφράζεται έτσι;
Μάρτυρας: Θεωρώ ότι κάποια παιδιά είδαν τον πατέρα Αντώνιο σαν πατρική μορφή. Είναι δυνατόν ένα παιδί να αγαπάει και να κακοποιείται ταυτόχρονα.
Διαβάστε επίσης:
English (US) ·