Ελέω Θεού αιματοχυσία

∆εν έχει ούτε αίµατα ούτε θύµατα ούτε κραυγές. Ο Μπενιαµίν Νετανιάχου στέκεται µπροστά στα ερείπια του νοσοκοµείου Μπερσέβα που επλήγη από ιρανικό πύραυλο και κάνει δηλώσεις για το έγκληµα να χτυπηθεί ένα νοσοκοµείο. Η δήλωσή του µπορεί να χαρακτηριστεί οµολογία δικού του εγκλήµατος, αφού µε τον τρόπο αυτό παραδέχεται έµµεσα πως είναι έγκληµα το γεγονός ότι έχουν χτυπηθεί από ισραηλινούς πυραύλους πάνω από τριάντα νοσοκοµεία στη Γάζα. Αλλά το θέµα δεν είναι αυτό.

Ο Νετανιάχου αµέσως µετά δηλώνει µε στόµφο ότι ο καθένας καλείται να πληρώσει το τίµηµα σε αυτόν τον πόλεµο, όπως άλλωστε η οικογένειά του που αναγκάστηκε να αναβάλει τον γάµο του γιου του! Ανάµεσα σε χιλιάδες πτώµατα για τα οποία φέρει ευθύνη, ο Νετανιάχου αντιλαµβάνεται ως κόστος την αναβολή ενός γάµου.

Τα διεθνή µέσα ενηµέρωσης κατηγόρησαν τον Νετανιάχου για αποστασιοποίηση από την πραγµατικότητα και πλήρη έλλειψη ενσυναίσθησης. Ετσι κι αλλιώς τα εγκλήµατά του είναι τόσο πολλά που οι χαρακτηρισµοί έχουν ελάχιστη σηµασία.

Θα µου επιτρέψετε όµως µια κάπως αιρετική ανάλυση της συµπεριφοράς και του φαινοµένου Νετανιάχου. Τµήµα της άποψης που εκφράζω προέρχεται από την ανάγνωση του συγκλονιστικού µυθιστορήµατος του Τζέσουα Κοέν «Οι Νετανιάχου» (εκδόσεις Gutenberg), που αναφέρεται στη ζωή του πατρός Νετανιάχου. Ο Μπεν Σιών Νετανιάχου υπήρξε µαθητής του πιο ακραίου σιωνιστή Ζέεβ Ζαµποτίνσκι, ο οποίος υποστήριζε ότι οι Εβραίοι βρίσκονται σε ένα διαρκές Ολοκαύτωµα και η µοναδική διέξοδος από αυτήν τη µοίρα είναι η δηµιουργία ενός εβραϊκού κράτους µε κάθε κόστος. Η ύπαρξη του Ισραήλ δεν είναι ένα δικαίωµα πατρίδας, αλλά δογµατική αντίληψη που προκύπτει από θεϊκή εντολή. Ο Εβραίος ως αιώνιο θύµα πρέπει να εκπληρώσει ένα είδος θρησκευτικής, µεταφυσικής απαίτησης, που είναι η δηµιουργία του κράτους. Η λύτρωση από το διαρκές Ολοκαύτωµα δίνει το δικαίωµα στη χρήση κάθε µέσου για να επιτευχθεί ο σκοπός.

Ο γιος του πατρός του, ακροδεξιός σιωνιστής, αντιλαµβάνεται τον πόλεµο στον οποίο πρωταγωνιστεί ως µια διεκπεραίωση µιας θεϊκής αποστολής. ∆εν είναι τυχαίο ότι τόσο ο Νετανιάχου όσο και όσοι υποστηρίζουν και τον πόλεµο και τα εγκλήµατά του θεωρούν αντισηµιτισµό την κατάδειξη αυτών των εγκληµάτων και την κριτική στις πράξεις τους. ∆εν είναι µόνο µια τακτική ενοχοποίησης όποιου ασκεί κριτική, αλλά και µια πεποίθηση που κινεί ένα τµήµα ακραίων Εβραίων.

Ως τα τέλη της δεκαετίας του 1980 το Ισραήλ χαρακτηριζόταν χωροφύλακας των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Και πραγµατικά, το µικρό κρατίδιο εµφανιζόταν ως ανάχωµα στην επιρροή της Σοβιετικής Ενωσης στην περιοχή, που επένδυε στον αραβικό παράγοντα.

Το 2006 δύο Αµερικανοί πανεπιστηµιακοί, ο Τζον Μιρσχάιµερ και ο Στίβεν Ουόλτ, στο βιβλίο τους «Το ισραηλινό λόµπι και η πολιτική των ΗΠΑ» διατύπωσαν την άποψη ότι µετά την πτώση της ΕΣΣ∆ το Ισραήλ έπαψε να έχει τη γεωπολιτική σηµασία που είχε για τις ΗΠΑ και µετατράπηκε σε βαρίδι. Με ένα ισχυρό λόµπι εντός των ΗΠΑ οδηγεί την εξωτερική πολιτική της Ουάσινγκτον σε θέσεις που δεν συµφέρουν την ίδια τη χώρα αλλά ικανοποιούν την κυβέρνηση του Ισραήλ. Πολλές από τις θέσεις αυτές δεν έχουν τίποτε από διπλωµατία ή διεθνές δίκαιο. Είναι απλώς απολογία στην αντίληψη περί συνεχούς Ολοκαυτώµατος, απέναντι στο οποίο τα επίλεκτα παιδιά του Θεού έχουν δικαίωµα να τα κάψουν όλα.

Μήπως τα περί λόµπι είναι συνωµοσιολογία; Η «Washington Post» έχει υπολογίσει ότι οι ∆ηµοκρατικοί υποψήφιοι πρόεδροι στις ΗΠΑ έχουν εξασφαλίσει το 60% της χρηµατοδότησής τους από Εβραίους χρηµατοδότες. Οι Εβραίοι αποτελούν το 3% του γενικού πληθυσµού, αλλά είναι συγκεντρωµένοι σε πολιτείες-κλειδιά για την εκλογή του προέδρου. Κανένας πολιτικός στις ΗΠΑ δεν ανέρχεται σε θέση-κλειδί στο Στέιτ Ντιπάρτµεντ αν δεν έχει φιλικές θέσεις προς το Ισραήλ. Η φιλοϊσραηλινή στάση είναι µονόδροµος αν κάποιος θέλει να εκλεγεί σε αξίωµα, επιµένουν οι δύο καθηγητές.

Κάθε χρόνο το Ισραήλ έχει άµεση (και προκαταβολική) χρηµατοδότηση ύψους 3 δισ. δολαρίων από τις ΗΠΑ. Επίσης, η Αµερική χρηµατοδοτεί έρευνες για οπλικά συστήµατα και δίνει πρόσβαση σε πολύ ευαίσθητες πληροφορίες στην ισραηλινή κυβέρνηση. Πρακτικά οι ΗΠΑ έχουν µετατραπεί σε εργαλείο του Τελ Αβίβ, βάζοντας συνεχώς θέµατα βέτο στον ΟΗΕ όταν πρόκειται για ψηφίσµατα που απαιτούν την τιµωρία του, ακόµη και για εγκληµατικές ενέργειες.

Κάθε προσπάθεια που έχει γίνει ακόµη και από συντηρητικούς Αµερικανούς προέδρους για εξεύρεση λύσης στο παλαιστινιακό δυναµιτίζεται από την αδιαλλαξία του Ισραήλ. Θεωρητικά, ο άξονας συµµαχίας µεταξύ Ισραήλ και ΗΠΑ δηµιουργήθηκε στη βάση της αντιµετώπισης της τροµοκρατίας και του «άξονα του κακού». Τα περισσότερα όµως από τα φαινόµενα «τροµοκρατίας» στην περιοχή έχουν δηµιουργηθεί από την επιθετική στάση του Ισραήλ, την οποία εκ των υστέρων καλύπτουν οι ΗΠΑ. Ποιος αµφιβάλλει ότι οι δολοφονικές επιθέσεις του Νετανιάχου σε αµάχους και παιδιά για να αντιµετωπιστεί δήθεν η Χαµάς δηµιουργούν τη µελλοντική Χαµάς και τις νέες ιντιφάντες που δεν έχουν τίποτα να χάσουν;

Οι περισσότεροι σύγχρονοι πρόεδροι των ΗΠΑ, παρά τη ρητορική τους, προσπάθησαν να τερµατίσουν την αντιπαράθεση µε το Ιράν. Είναι το Ισραήλ αυτό που δεν επιτρέπει τη λύση, δηλώνοντας µάλιστα ανοιχτά ότι θα προχωρήσει σε µονοµερείς ενέργειες. Γνωρίζει βέβαια πάντα πως οι ΗΠΑ θα τρέξουν εκ των υστέρων να βάλουν πλάτη.

Η ισραηλινή αδιαλλαξία σέρνει τις ΗΠΑ και κατ’ επέκταση την υφήλιο από τη µύτη. Το 2001 ο Αριέλ Σαρόν είχε χαρακτηρίσει τον Μπους ως νέο Τσάµπερλεν (ο Βρετανός πρωθυπουργός που είχε υπογράψει µε τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι τη Συµφωνία του Μονάχου) γιατί συνιστούσε αυτοσυγκράτηση στις διαπραγµατεύσεις µε τον Αραφάτ. Την επόµενη χρονιά, πριν από τον πόλεµο στο Ιράκ, ο Σαρόν παρότρυνε τις ΗΠΑ να χτυπήσουν το Ιράν, πράγµα που φυσικά δεν ήθελαν οι Αµερικανοί. Τον Απρίλιο του 2003, αµέσως µόλις έπεσε η Βαγδάτη, ο Ισραηλινός πρέσβης στην Ουάσινγκτον έκανε επίσηµο αίτηµα να γίνουν ενέργειες για να αλλάξει το καθεστώς στο Ιράν. Ολα αυτά µε το επιχείρηµα ότι το Ιράν ετοιµάζει πυρηνικό πρόγραµµα, ενώ το Ισραήλ έχει πυρηνικά όπλα που δεν υπόκεινται σε κανέναν διεθνή έλεγχο. Στη βάση αυτού του παραλογισµού είναι η θέση ότι οι Εβραίοι έχουν ζήσει Ολοκαυτώµατα, άρα µπορούν να κάνουν τα δικά τους και µάλιστα προκαταβολικά.

Υπάρχει βέβαια το επιχείρηµα ότι οι ΗΠΑ υποστηρίζουν τη µοναδική (δυτικού τύπου) δηµοκρατία στην περιοχή. Βέβαια, οι ΗΠΑ δεν έχουν κανένα πρόβληµα στο ποιον υποστηρίζουν, αρκεί να τους συµφέρει. Εχουν υποστηρίξει δικτάτορες, διεφθαρµένους και φυσικά το καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας, που κάθε Παρασκευή κάνει δηµόσιους αποκεφαλισµούς.

Μετά τις γενοκτονικές επιχειρήσεις στη Γάζα ο Νετανιάχου επιχειρεί µε κάθε τρόπο να σύρει τις ΗΠΑ σε πόλεµο ενάντια στο Ιράν. Η Ουάσινγκτον, όπως έχει αποφανθεί ακόµη και η CIA, δεν έχει λόγο να µπει σε µια τέτοια περιπέτεια που δεν έχει κανένα γεωπολιτικό όφελος. Αντιθέτως, θα απαιτήσει επιχειρήσεις τεράστιου κόστους στην περιοχή. ∆υστυχώς ο Νετανιάχου, αφού ξεπεράσει το σοκ µε την αναβολή του γάµου του γιου του, είναι πιθανό να προκαλέσει ένα σοκ στην ανθρωπότητα. Το ζητούµενο δεν είναι η ασφάλεια του Ισραήλ, αλλά η θεϊκή αποστολή των Νετανιάχου.